Rozdział 1 Ucieczka...

Życie na Lwiej Skale trochę unormowało się po przykrych wydarzeniach, związanych z walką o tron. Kovu czuł się już lepiej, mając przy sobie najlepszego przyjaciela z dzieciństwa który zawsze był mu pomocny. Mała Nyota rosła jak na drożdżach. Wszyscy widzieli w niej życzliwą, zawsze uśmiechniętą i zgodną lwiczkę. Rodzice byli z niej bardzo dumni. Jednak nie wszystko wróciło do normy. Każdego dnia bano się że Omak powróci i rzeczywiście będzie próbował odebrać tron lub ich dom, tak jak przysięgał że to zrobi, co ponownie byłoby tragiczne w skutkach. Hofu jako młody król, chcący dla wszystkich jak najlepiej ustanowił całodobową straż na granicach Lwiej Ziemi, to trochę pomagało w obronie w razie powrotu pragnącego zemsty lwa. Kolejną zmianą w przyzwyczajeniach było to by nie spacerować samemu, tylko większymi grupkami, to również miało być bezpieczniejsze. Nyocie trochę się to nie podobało, ponieważ nie miała rówieśników na Lwiej Ziemi, a ten ciągły strach przytłaczał jej małe serce. Nie chciała całe życie się bać i oglądać za siebie czy przypadkiem ktoś mający na celu zrobienie jej krzywdy nie idzie za nią.

*     *      *
Atheri i Vivu również bardzo dobrze radzili sobie z królewskimi obowiązkami, jednak rzadko odwiedzali swoją rodzinę, ponieważ mieli dużo na głowie, właściwie nawet nie wiedzieli że na świat przyszła lwiczka imieniem Nyota. Rodzice Vivu zadowoleni byli z ich rządów, bardzo polubili Atheri i cieszyli się że ich syn znalazł sobie odpowiednią żonę. Młoda para szybko zyskała nowe znajomości jak i serdecznych przyjaciół na których mogła liczyć. Zadomowili się w Rajskiej Dolinie, rzeczywiście było to przepiękne miejsce mające wiele malowniczych krajobrazów, które przyciągały uwagę. Okolice Rajskiej Doliny jak i jej tereny uchodziły za bezpieczne miejsce. W sumie niewiele wojen odbywało się w tym królestwie, nikt nie ma zamiaru walczyć ze sobą, wszyscy są zgodni i mili dla siebie. Oczywiście znajdują się też jednostki które lubią być złośliwe ale raczej to się nie zdarza.

*       *       *

Mała Nyota stawała się coraz starsza, miała już prawie rok i coraz bardziej miała dość ciągłego lęku. Słyszała o Atheri i Vivu którzy byli jej wujostwem, byli władcami, a te tereny zamieszkane przez nich podobno były bezpieczne i nie dochodziło tam do wojen.
- "A gdyby tak..."?
- Nyota?- myśl przerwała jej mama.
- Tak, mamo?
- Chodź! Rozpoczynasz kolejną lekcję polowania!- Imani weszła do jaskini w której Nyota oddawała się dziwnym myślom. Podeszła do córki i przytuliła ją.- No idź już, lwica czeka na Ciebie.- posłała jej ciepły uśmiech.
Nyota lubiła polować, czuła się wtedy wolna i to ona stwarzała zagrożenie dla zwierząt a nie one dla niej. To był jej żywioł. Życie na wolności, bez żadnych zobowiązań i lęków. Znów zaczęła marzyć.
- Nyota! Co z tobą? - zwróciła jej uwagę lwica która ją uczyła.
- Wszystko w porządku zamyśliłam się, kontynuujmy.- uśmiechnęła się.
W oddali ujrzała stado zebr. Było to daleko więc miała szansę na ucieczkę gdzieś do odległej krainy. Tego właśnie chciała, swobody.
- Widzisz te zebry?- spytała lwicę, pokazując palcem.
- Tak, zapolujesz na nie?- Nyota skinęła potakująco głową, po czym udała się w stronę stada.
Była już na tyle blisko by naskoczyć na jedną z zebr. Ale nie to było w jej planie. Specjalnie spłoszyła zebry i wbiegła pomiędzy nie, wcale nie miała zamiaru zabijać po prostu chciała się uwolnić od wiecznej presji strachu. Wiedziała że postępuje nie fair w stosunku do swej rodziny, ale nie chciała tam dłużej zostawać skoro przez większość życia miała na siebie uważać by nie spotkało ją coś złego ze strony Omaka.
Pomiędzy zebrami znalazła kryjówkę, lwica ucząca ją nie mogła jej dostrzec a ślady które pozostawiała młoda pewnie zostały zatarte przez pędzące stado. To było to czego zawsze chciała w życiu! W końcu się udało, teraz będzie musiała odnaleźć Rajską Dolinę i tam zamieszka, Atheri jej ciocia nawet jej nie zna, a to jest plus. Zdawała sobie sprawę z tego jak wielki ból zadaje swoim najbliższym i przykro jej było z tego powodu, no ale trudno... Wydostała się już poza granice Lwiej Ziemi, miała przed sobą spory kawałek pustyni. Miała nadzieję że szybko dotrze na miejsce.

*         *          *

Ife, bo tak miała na imię lwica, ucząca polowania, biegła przez chwilę za stadem, próbując je dogonić ale nie udało jej się to, ponieważ startowała ze zbyt dużej odległości. Musiała teraz władcom oznajmić że właśnie zgubiła im się córka.

*       *       *

- O nie! Jak to możliwe! Musiało jej się coś stać!- Imani zaczęła płakać.
- Przepraszam królowo, że jej nie dopilnowałam, przykro mi.
- Spokojnie, to nie twoja wina.- odezwał się Hofu.- A jeśli to kolejna sprawka Omaka?
- Mam go już dosyć! Niech on tu przyjdzie i załatwmy to raz na zawsze!- wykrzyknęła władczyni. Przytulając się do Hofu.

Gdyby tylko Imani wiedziała co wydarzy się za kilka dni, na pewno nie chciałaby aby Omak kiedykolwiek pojawiał się w jej życiu...
__________________________________________
Taka mała tajemnica na koniec rozdziału :)) Mam nadzieję że się podoba :3 Jak myślicie co się wydarzy? 1 rozdział a już dramatycznie XD. Sorry że bez obrazków ale nie znalazłam nic ciekawego ;) Komentujcie, bardzo proszę bo nie wiem czy się podoba i w ogóle nie wiem kto to czyta ;c
Pozdrawiam Lwica Lila (Lila640) :*